venres, 10 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Ana Rodríguez Seoane



Creo que vai un pouco extensa de máis. No meu caso non falo unicamente de memoria, senón que busquei nas miñas fontes particulares para levar certa orde, que quere ser cronolóxica, pero non totalmente.

No CGAI:
Doentes (Gustavo Balza, 2011): o que contan, aínda que comezara nos anos cincuenta, fáiseme bastante próximo e vivido profesionalmente en torno aos anos oitenta. Un recordo para Manuel Olveira “Pico”, finado no 2013.
Blancanieves (Pablo Berger, 2012): rompedora na fotografía, impresionantes Macarena García e Maribel Verdú, ¡española y olé! Creo que o Goya é merecidisimo.
Melancolía (Lars von Trier, 2011): conseguiu transmitirme anguria, desacougo, tristura, axudada polas voces de Kirsten Dunst, Charlotte Gainsbourg e Kiefer Sutherland.
El primer Maestro (Andrei Konchalovsky, 1965): reflicte moi ben a situación dun mestre recén chegado a unha escola “perdida” en Rusia, para implantar os principios educativos da revolución bolchevique, que atopa un forte rexeitamento entre os habitantes, aínda que despois evoluciona cara a un claro adoutrinamento político. Transmite a sinxeleza das primeiras obras.
People’s Park (J.P. Sniadecki, Libbie D. Cohn, 2012): somérxenos nese parque de Chengdu e convídanos a participar coas xentes que se moven nel. Grato recordo da presentación in-vivo, polo Director no Cgai, así como o posterior coloquio.
La casa Emak Bakia (Oskar Alegría, 2012): atrapoume dende o principio, quixera ter formado parte daquela busca, inaccesible ao desalento, teimuda e insistente, da casa onde viviu o fotógrafo Man-Ray.
Paraíso: Fe (Ulrich Seidl, 2012): demoledora crítica do fanatismo relixioso, humor corrosivo, desternillante por momentos e outros desacougantes.
Los Ilusos (Jonás Trueba, 2013): máis que a película gustoume escoitar a Jonás Trueba tamén en vivo e directo, transmitía sinceridade contando as inseguridades vividas.
E pola mesma razón cito as de Lois Patiño: Montaña en sombra, en Vila do Conde, e Costa da Morte co Teatro Principal de Santiago a rebordar de xente e Lois absolutamente aberto e predisposto a responder ás preguntas dos espectadores. Mesmo semellaba un curral de comedias, tipo Almagro ou similar.

Nalgún outro lugar:
Easy Rider (Dennis Hopper, 1969): Quedou como unha das iconas da contracultura de USA dos anos 60, cos moteiros percorrendo parte da famosa ruta 66: Dennis Hoper, Nicholson (xenial), Peter Fonda, novísimos todos. Vina por primeira vez en “Cine Terraza” e deslumbroume pola música e algunha escenas. Agora confeso que non me impactou tanto.

Das vistas no Obradoiro da Filmoteca:
La Ricotta (Pier Paolo Pasolini, 1963): anticlerical, angustioso plano dos crucificados, a voracidade da fame.
Caravaggio (Derek Jarman, 1986): imaxes impactantes, trasladando as composicións dos cadros á situacións da vida real do pintor, pareceume orixinalísima.

No Curtas de Vila do Conde:
O corpo de Afonso (João Pedro Rodrigues, 2012): mestura desconcertante de historia e actualidade, o fantasma do paro, cunhas boas “pingas” de humor.
A xa citada Montaña en Sombra de Lois Patiño (2012), con divertidos e glamurosos momentos fotográficos posteriores co realizador (o noso salto á fama como participantes festivaleiras).
Teño que mencionar tamén Decasia, de Bill Morrison (2002). A este respecto, non podo deixar de facer un “copia/pega” da crítica doutra espectadora: “Outra desas películas que vexo removéndome na cadeira, froito da incomodidade do momento, e durante a que termino xogando as batallas de ruxidos de tripas ou de cordas vocais coa compañeira de meu lado (gañei eu, cun enfurecido sprint final)”. E iso que no taller xa tiñamos visto varias de cine experimental... pero si gocei con Bucking Broadway, de John Ford (1917) unha reliquia das primeiras obras (cine mudo) do cineasta, restaurada, e proxectada na Sala 2 do Teatro Municipal cunha actuación musical ou performance paralela á proxección. Foi o primeiro día que chegamos e atopei un ambiente extraordinario.

No Festival de Sevilla:
Chico conoce chica (Leos Carax, 1994): un xeito diferente de contar unha historia de amor.
Miéle (Valeria Golino, 2013): afrontar a morte como un traballo profesional, aséptico e impersoal, no que afloran as contradicións.
E como non, as risas con Martiño Rivas e a súa Tres bodas de más (Javier Ruiz Caldera, 2013).

No Fórum Metropolitano:
Retorno a Hansala (Chus Gutiérrez, 2008): toca o problema da inmigración con algunhas concesións ao sentimentalismo, pero con bastante realismo.
Nader y Simin, una separación (Asghar Farhadi, 2011). Non hai bos nin malos, todos ocultan algo.
De dioses y hombres (Xavier Beauvois, 2010): monxes cistercienses no Magreb, ¿É posible a convivencia cos musulmáns?. Conflito bélico, resistencia.
El profesor (Tony Kaye, 2011).
El Regreso (Andrei Zvyagintsev, 2003): película con moitos simbolismos e incógnitas. Ritmo opresivo, desacougante.

En salas comerciais:
Bárbara (Christian Petzold, 2012): Unha doutora “trasladada-castigada” a un hospital apartado nunha zona rural da Alemaña do leste para súa depuración política. Sobria e claustrofóbica, aínda que haxa exteriores de paseos en bici. Iso si, cun ritmo un tanto desigual por momentos.
Amor es todo lo que necesitas, Susanne Bier, directora danesa que me gusta moito, romántica “pastelada” con Pierce Brosnan.
Amor (Michael Haneke, 2012): retrato da última etapa da vida, deterioro, dependencia física, eutanasia, dor.
Un asunto Real (Nikolaj Arcel, 2012): paixón e intrigas palacegas na corte danesa, século XVIII, reforzado coa interpretación do actor Mad Mikkelsen.
La Caza (Thomas Vinterberg, 2012): tamén con Mikkelsen, portentoso, vítima dunha falsa acusación, un entorno social enrarecido, un final sorpresivo.
Hannah Arendt (Margarethe von Trotta, 2012): o concepto da banalización do mal.
Un amigo para Frank (Jake Schreier, 2012): a amizade dun vello e un robot, coa sombra do alzheimer planeando no ambiente.
La mejor oferta (Giuseppe Tornatore, 2013): "La copia puede ser mejor que el original".
A puerta fría (Xavi Puebla, 2012).
Una Casa en Córcega (Pierre Duculot, 2011): unha casa que fai de revulsivo para un cambio de vida.
Cruce de caminos (Derek Cianfrance, 2012): un Ryan Gosling motero macarra que escolle o camiño equivocado para manter á súa familia.
E a última: De tal padre tal hijo (Hirokazu Koreeda, 2013): vinganza disfrazada de “erro” hospitalario, que serve de escusa para falar sobre as relacións paterno-filiais.

Ana Rodríguez Seoane - Filmoteca Fórum

mércores, 8 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Dolores Suárez



Quero dicir que só a memoria é o meu referente na confección desta listaxe:

La vida de Adèle (Abdellatif Kechiche, 2013). Pola extraordinaria e arriscada labor de dirección e interpretación. Adèle Exarchopoulos é sensual incluso con mocos.
Post Tenebras Lux (Carlos Reygadas, 2012) Misteriosa e máxica.
Viola (Matías Piñeiro) Brillante xogo entre cine e literatura. E Matías bo rapaz
Just Ancient Loops (Bill Morrison, 2013) Hipnótica. O chelo de Maya Beiser abraza o movevemento das imaxes (grazas Malu por lembralo)
A mae e o mar (Gonçalo Tocha, 2013). Labor de investigación coa inconfundible mirada do director. E nos longos paseos por Vila do Conde nos tamén investigamos... e descubrimos que en tempos non moi lonxanos as mulleres casadas pechaban o cuarto do matrimonio cando o home andaba no mar por un tempo. A cal e canto, e non se abría até a volta!
Costa da Morte (Lois Patiño, 2013). Polos longos e marabillosos planos suspendidos... as tonalidades de azul do noso mar... a forza dos percebeiros abrazados ás rochas... a humanización do territorio (vida e traballo). Pola néboa sempre presente e calada... a fraxilidade dun solitario barco pesqueiro nun mar infinito... Polas historias e lendas, verdades e mentiras... que nos contan os seus habitantes.
People's Park (J. P. Sniadecki, Libbie D. Cohn, 2012). Fascinante microcosmos!
El hombre de Londres (Bela Tarr, 2007). Inquietante!
Voci nel tempo (Franco Piavoli, 1996). Sen dúbida o meu filme favorito do taller. O rexistro do paso da vida con exquisita sensibilidade.

Isto é todo polo de agora. Bon ano de cine, amizade, risas e o que toque!

Dolores Suárez - Filmoteca Fórum

martes, 7 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Paz Hermo



Pregúntome se os directores se mandan un guasap ou algo á hora de decidir "vou facer unha peli". Vaia coincidencia: neste ano hai algunhas pelis que tocan o tema dos escravos nos Estados Unidos. Creo que levaba moito tempo sen escoitar tan seguido a palabra "negro" como nas tres que vin. Delas, quedo con 12 anos de escravitude de McQueen. Porque a de Tarantino co seu Django desencadenado (con d muda), entretida, con anacronismos e chiscadelas, gustoume ata a metade máis ou menos e despois era un empacho de Tan-To-Ta-Ran-Ti-No entarantinado.

Vin algunhas no CGAI, non me atrevo a poñelas como "favoritas", mais me desconcertaron, ou sorprenderon, me mantiveron interesada. Saír do cine e volver á película...

Costa da Morte (Lois Patiño, 2013)
O Quinto Evanxeo de Gaspar Hauser (Alberto Gracia, 2013)
Holy motors (Leos Carax, 2012)
People's Park (Sniadecki & Libbie D. Cohn, 2012)
No camiño, de cando en vez, vislumbrei breves momentos de beleza (Jonas Mekas, 2000), tan longa coma o título, onde nada pasa, máis que a vida.

Pero estas últimas xa non son do 2013 aínda que eu as vise este ano (ou iso creo, co rápido que lisca un ano!) Pasa o mesmo coas que vin no Forum, algunha delas excepcionais, pero como estamos coas do 2013, non embrollo máis.

Imos co top ten, contando que vin poucas películas e que algunhas non me gustaron. Deixo a listaxe das que si (por h ou por b), bastante convencional, supoño. Vai sen orde de preferencia:

12 anos de escravitude (Steve Mcqueen, 2013)
Blue Jasmine (Woody Allen, 2013)
Don Jon (Joseph Gordon-Levitt, 2013)
Stoker (Park Chan-Wook)
La gran belleza (Paolo Sorrentino)
Tabú (Miguel Gomes)
El desconocido del lago (Alain Guiraudie, 2013)
The act of killing (Joshua Oppenheimer, Anónimo e Christine Cynn, 2012)
Blue Valentine (Derek Cianfrance, 2010)
In another country (Hong Sang-soo, 2012)

Deixando á parte The act of killing, incalificable, ningunha chegaría a un 8 meu :) Boa volta ao traballo e moito cine!

Paz Hermo - Filmoteca Fórum

O 2013 en filmes: Rafael Rubio

Mis mejores películas de 2013, sin orden de prioridad:



Amor (Michael Haneke, 2012). La crudeza de Haneke te fascina por completo.
La noche más oscura (Kathryn Bigelow, 2012). Cine deslumbrante y de máxima tensión.
Django desencadenado (Quentin Tarantino, 2012). Waltz, DiCaprio, Tarantino, quien da más...
Hannah Arendt (Margarethe von Trotta, 2012). Un reto, llevar al cine el pensamiento y la sabiduría.
La vida de Adele (Abdellatif Kechiche, 2013). Brillante recreación de una historia de amor, una fuerza visual extraordinaria.
El impostor (Bart Layton, 2012). Un documental sorprendente. La realidad supera de nuevo a la ficción.
La caza (Thomas Vinterberg, 2012). Intenso e incómodo drama psicológico.
Tu y yo (Bernardo Bertolucci). Una obra menor, pero cautivadora, que nos recuerda a Dreamers.
Prisioneros (Denis Villeneuve). Un thriller hipnótico que te atrapa.
Lawrence Anyways (Xavier Dolan, 2012). Excesiva en todo. Ese es su atractivo.

Rafael Rubio - Días de Cine

luns, 6 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Uxía Villarino

Aí van algúns dos títulos que vin no 2013. Vaia por diante que todo o que vin no taller me gustou e foi moi interesante. Pero non lembro algûns títulos nin os autores, aínda que si a temática.



Monos como Becky de Joaquim Jordå (1999): achegamento profundo e respectuoso aos protagonistas internos dun psiquiátrico dos que brillantemente sabe amosar a súa dignidade persoal. Traballo difícil de realizar para o que se necesita vontade, tempo e intelixencia. E no que se aprecia máis interese polos protagonistas que polo ego do director.
A vida de Adèle de Abdellatif Kechiche (2013): paixón, amor e desamor; e con este, o atroz e desequilibrante sufrimento co que conseguiu emocionarme. Tamén posúe o valor de escenas novidosas e arriscadas.
Rafa, curta de João Salaviza (2012). A responsabilidade e o amor polos seus ė o que cautiva na dura vida deste adolescente nun contorno familiar depauperado, desaqueloutrado e marxinal. Mundos moi reais que non parecen contar nas nosas sociedades.
People's Park de J. P. Sniadecki e Libbie D. Cohn (2012). Rutilante e festiva (malia o torturante, atronador e case constante ruído) maneira de coñecer a vida dunha cidade singular, Chengdu, a través das variadas e múltiples personaxes/persoas que poboan un parque, espazo común, vía de escape chea de Vida. Rompe o esterotipo que podemos ter sobre China.
O que arde cura de João Rui Guerra da Mata (2012). Fermoso símil entre o incendio da Baixa lisboeta e a extinción dun amor.
A cicatriz branca de Margarita Ledo (2012). Austera mirada sobre a inmmigración galega feminina na Arxentina e referencias ao exilio.
Voci nel tempo de Franco Piavoli (1996). Lírica narración, sen case palabras, das diferentes etapas da vida das persoas nun contorno concreto (pero con valor universal) que van cambiando ao par coas estacións. E ao final do inverno, os nenos reaparecen. Un novo ciclo recomeza.
Holy Motors de Leos Carax (2012). Orixinal e delirante collage dos traballos diarios de moitas vidas nun único personaxe.
E agora? Lémbra-me de Joaquim Pinto (2012). Descarnada, sincera. Testamento do autor e testemuña dunha época.
Los ilusos de Jonås Trueba.(2013). Contemporánea. Lindas as imaxes da cidade, tanto exteriores como interiores: guiño ao cine clåsico. Xente nova tratando de iniciar a vida adulta.
O quinto evanxeo de Gaspar Hauser de Alberto Gracia (2013). Conxunción poderosa de imaxes e son, pese a desconcertar nun principio; bueno, e a seguir desconcertando.
Fóra de Pablo Cayuela e Xan Gómez Viñas (2012). Valor da documentación e da memoria.
El muerto y ser feliz de Javier Rebollo (2012). José Sacristån permanece na retina, solitario e feliz, ao longo das estradas.
O Gebo e a sombra de Manoel de Oliveira (2013). Sobria. A liña entre o ben e o mal é moi feble.
Le Havre de Aki Kaurismäki (2011). Tenra metåfora dun conto feliz protagonizado pola clase que non adoita ser protagonista. O que podería ser, pero non é.
Caravaggio de Derek Jarman (1986). Barroca, potente, sanamente irreverente.
Amour de Michael Haneke (2012). A sempre difícil etapa final da vida.
A religiosa portuguesa de Eugène Green (2009). Delicada, sosegada e acariñadora no emprego da lingua

Bueno. Vou cansa. Seguro que hai máis, pero saíron estas, aínda que poderían ter sido outras. Isto das listaxes sempre é relativo igual que os premios.

De Gravity encantáronme as imaxes; non así os diálogos que me pareceron ñoños e non cribles. De Costa da Morte gustáronme moito as imaxes e o son. Pero algo chirría; creo que non tratou en profundidade os personaxes, dando lugar a poder cuestionarse se aparecen dignos ou risorios. A visión que nos då da Costa da Morte é idílica e polo tanto irreal. Semella publicidade turística de calidade. Bótase en falta unha mirada crítica.

Gustaríame ter visto a triloxía de Ulrich Seidl, Montaña en sombra de Lois Patiño, The act of killing, A mae e o mar de Gonçalo Tocha, Centro histórico, Post Tenebras Lux...

Uxía Villarino - Filmoteca Fórum

domingo, 5 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Malu Vázquez

Aí vai a miña listaxe de filmes do 2013. Sen orde de preferencia e por motivos variados.



Post Tenebras Lux de Carlos Reygadas (2012)
Holy Motors de Leos Carax (2012)
Just ancient loops de Bill Morrison (2013)
A mae e o mar de Gonçalo Tocha (2013)
Los Ilusos de Jonás Trueba (2013)
Caravaggio de Derek Jarman (1985)
La Ricotta de Pier Paolo Pasolini (1962)
The Act of Killing de Joshua Oppenheimer, Anónimo e Christine Cynn (2012)
O que arde cura de João Rui Guerra da Mata (2012)
Costa da Morte de Lois Patiño (2013)
Reminiscencias de un viaje a Lituania de Jonas Mekas (1971-1972)
Un verano ardiente de Philippe Garrel (2011)
Slow Action de Ben Rivers (2011)
Paraíso: Amor de Ulrich Seidl (2012)
El muerto y ser feliz de Javier Rebollo (2012)
Arraianos de Eloy Enciso (2012)
People's Park de J. P. Sniadecki & Libbie D. Cohn (2012)
Bringing Up Baby de Howard Hawks (1938)
Blancanieves de Pablo Berger (2012)
La casa Emak Bakia de Oskar Alegría (2012)

Malu Vázquez - Filmoteca Fórum

xoves, 2 de xaneiro de 2014

O 2013 en filmes: Consuelo Mariño

Esta é a miña listaxe dos filmes que vin no 2013 e que me marcaron por diferentes motivos; fixeronme pensar, sentir, rir, viaxar, sorprendéronme...

Sigo a orden en que os vin, e fago a selección só entre os que vin en salas: cines, CGAI, Fórum, Cineuropa....Fago unha escepción con Shirin de Abbas Kiarostami que a vin en DVD na casa pero quero incluila porque me emocionou e me sorprendeu pola sua audacia narrativa.



La noche más oscura de Kathryn Bigelow (2012)
Holy Motors de Leos Carax (2012)
The Deep Blue Sea de Terence Davies (2011)
Django desencadenado de Quentin Tarantino (2012)
El muerto y ser feliz de Javier Rebollo (2011)
Los amantes pasajeros de Pedro Almodovar (2013)
Barbara de Christian Petzold (2012)
To the wonder de Terence Malick (2012)
Cumbres borrascosas de Andrea Arnold (2011)
The hunt de Thomas Vinterberg (2011)
Viola de Matías Piñeiro (2012)
Bright Star de Jane Campion (2009)
Gravity de Alfonso Cuarón (2013)
Un verano ardiente de Philippe Garrel (2011)
La vida de Adele de Abdellatif Kechiche (2012)
Los ilusos de Jonás Trueba (2013)
Blue Jasmine de Woody Allen (2013)
Costa da Morte de Lois Patiño (2013)
L'inconnu du lac de Alain Guiraudie (2013)
De tal padre tal hijo de Hirokazu Koreeda (2013)
Shirin de Abbas Kiarostami (2008)

Os que non vin e quero ver... uff !! son tantos, que só vou poñer alguns:

Like someone in love de Abbas Kiarostami (2012)
La Reine des Pommes de Valerie Donzelli (2009)
Le roi de l'évasion de Alain Guiraudie (2009)
La Jalousie de Philippe Garrel (2013)
Todos queremos lo mejor para ella de Mar Coll (2013)
La grande bellezza de Paolo Sorrentino (2013)
Bastardos de Claire Denis (2013)
Stray Dogs de Tsai Ming-Liang (2013)
En otro país de Hong Sang-Soo (2012)

Consuelo Mariño - Filmoteca Fórum